Choroba Hashimoto – czyli przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy – to jedna z najczęściej występujących chorób o podłożu autoimmunologicznym. Do jej objawów zalicza się miejscowe powiększenie tarczycy, a także zmęczenie, senność, ciągłe uczucie zimna, zwiększenie masy ciała oraz rzadsze oddawanie stolca. Czynnikiem, który może mieć wpływ na przebieg choroby Hashimoto jest dieta.
Z tekstu dowiesz się:
- jakie znaczenie w diecie przy hashimoto ma jod,
- dlaczego w diecie przy hashimoto tak ważny jest selen,
- dlaczego w jadłospisie w hashimoto powinna znaleźć się witamina D,
- jaki związek ma choroba Hashimoto i spożywanie glutenu.
Choroba Hashimoto – czyli przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy – to choroba o podłożu immunologicznym po raz pierwszy opisana w 1912 r. przez japońskiego chirurga dr. Hakaru Hashimoto. W jej przebiegu dochodzi do powstawania przeciwciał przeciw własnej tarczycy, co powoduje zmniejszenie produkcji hormonów tarczycy, a w efekcie – jej niedoczynność. W badaniach widoczna jest za to wyraźnie podwyższona tyreotropina – hormon pobudzający tarczycę do pracy.
Diagnostyką i leczeniem hashimoto zajmuje się lekarz endokrynolog, choć w opiekę nad pacjentem zaangażowani są również inni specjaliści, np. dietetyk. Istnieją dowiem dowody na to, że odpowiednio dobrany jadłospis może mieć wpływ na przebieg choroby Hashimoto.
Hashimoto – co jeść? Znaczenie jodu
Jednym z najważniejszych mikroelementów niezbędnych do prawidłowej pracy tarczycy jest jod, stanowiący kluczowy składnik produkowanych przez nią hormonów. Dieta w hashimoto powinna więc uwzględniać produkty bogate w ten pierwiastek, do których zalicza się jodowana sól kuchenna, ryby morskie (sardynka, tuńczyk, halibut, dorsz, makrela), owoce morza, jadalne morskie wodorosty oraz mleko i jego przetwory.
Dieta w hashimoto – jadłospis bogaty w selen
Kolejnym bardzo istotnym do prawidłowej pracy tarczycy pierwiastkiem jest selen. Według badań, to właśnie w tarczycy znajduje się najwięcej selenu w przeliczeniu na 1 g tkanki. W diecie przy hashimoto należy uwzględniać takie produkty, jak ryby (tuńczyk, łosoś, halibut, dorsz), krewetki, orzechy brazylijskie, kakao, grzyby, gryka oraz mleko i jego przetwory. Zalecane dzienne spożycie selenu dla osób dorosłych wynosi 55 µg.
Dieta przy hashimoto – witamina D
Witamina D pełni wiele funkcji w organizmie: reguluje wzrost kości, ma wpływ na gospodarkę wapniowo-fosforanową, jest niezbędna do prawidłowej pracy jelit, nerek i przytarczyc. Niektórzy naukowcy twierdzą, że wspomaga ona również leczenie chorób autoimmunologicznych. Witamina D jest przede wszystkim syntezowana w skórze pod wpływem słońca, ale w naszej szerokości geograficznej jest to możliwe jedynie od maja do września. Do źródeł pokarmowych witaminy D zalicza się produkty mleczne, sardynki, łosoś oraz olej z wątroby dorsza.
Czego nie jeść przy hashimoto? Uwaga na gluten!
Jednym ze schorzeń dość często współwystępującym z hashimoto jest celiakia – kolejna choroba autoimmunologiczna, w przebiegu której dochodzi do zniszczenia kosmków jelitowych. Aktywuje ją spożywanie glutenu, czyli białka znajdującego w pszenicy, życie, jęczmieniu oraz owsie. Celiakia objawia się bólami brzucha, przewlekłą biegunką, zespołem złego wchłaniania, utratą masy ciała oraz niedoborami pokarmowymi. Dieta w hashimoto – przy współwystępowaniu celiakii – może więc wymagać wykluczenia glutenu.
Osobom ze zdiagnozowaną chorobą Hashimoto zaleca się także ograniczenie spożycia surowej kapusty, brukselki, kalafiora, brukwi, kalarepy, truskawek, brzoskwiń czy gruszek. Warzywa i owoce te mają w składzie tzw. związki goitrogenne, które zwiększają ryzyko rozwoju guzów (tzw. woli) tarczycy. Warto jednak pamiętać, że obróbka termiczna tych produktów inaktywuje nawet 30% związków wolotwórczych.
Oczywiście to tylko kilka kwestii związanych z żywieniem osób z hashimoto. Dieta tego typu pacjentów powinna być również bogata w żelazo i cynk, zaleca się z kolei unikanie diet niskotłuszczowych i niskobiałkowych.